Obie instytucje - to jest zarówno rozwód, jak i separacja, to instytucje przewidziane przez polski system prawa na wypadek tzw. problemów małżeńskich. Inne są jednak przesłanki ich orzeczenia i skutki prawne, gdy już wyrok Sądu staje się prawomocny.

Przechodząc zatem do kwestii przesłanek orzeczenia rozwodu wskazać należy, iż orzeczenie to jest dopuszczalne wyłącznie w razie ustalenia przez Sąd, że pożycie stron uległo zupełnemu i trwałemu rozkładowi. Obie cechy – to jest zupełność i trwałość rozkładu muszą nastąpić łącznie.
Natomiast dla orzeczenia separacji wystarczy, aby Sąd ustalił, że pożycie małżeńskie uległo zupełnemu rozkładowi, ale nie jest to jeszcze stan trwały. W wypadku zatem separacji ustawodawca pragnął stworzyć taką instytucję, która daje stronom możliwość odwrotu i czas na przemyślenie decyzji o ostatecznym rozstaniu.

Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 5 stycznia 2019 roku orzekł w sprawie opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości mieszkaniowych przez osoby fizyczne (sygn. akt II FSK 14/17), utrzymując w mocy wcześniejsze orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 29 czerwca 2016 roku (sygn. akt I SA/Ol 435/16), zgodnie z którym najem kilku mieszkań z perspektywą dalszych inwestycji wyklucza kwalifikowanie takiej działalności jako najem prywatny. W konsekwencji taki najem powinien być traktowany jako działalność gospodarcza, co uniemożliwia opodatkowanie przychodów z tego tytułu preferencyjną stawką 8,5 %, lecz wymaga opodatkowania na zasadach dotyczących przedsiębiorców.